Żeń-szeń: remedium na wszystkie choroby czy szarlataneria?

żeń-szeń

Żeń-szeń, a dokładniej Panax Ginseng nazywany również ginsengiem lub wszechlekiem to bylina pochodzenia azjatyckiego. Dziko występuje na terenie północnych i północno-wschodnich Chin, a także w Korei północnej, Japonii i rzadziej we wschodniej części Rosji.

Niezwykła nazwa tej rośliny pochodzi od chińskiej nazwy „rénshēn„- co można tłumaczyć jako „człowiek-korzeń” i nawiązuje do kształtu kłącza, które często przypomina nieco karykaturalną ludzką postać. W językach europejskich dużo częściej stosowana była jednak nazwa zlatynizowana: „ginseng” która została ustanowiona przez europejskich misjonarzy. Przełożyli oni chińską nazwę na język łaciński podczas badań prowadzonych nad Chińską medycyną tradycyjną.

Polska nazwa: ,,żeń-szeń” została zapożyczona z języka rosyjskiego, przez co w porównaniu do wersji łacińskiej czy chińskiej występuje w niej głoska „ń”.

Dlaczego korzeń tej rośliny miał dla starożytnych chińczyków niemal mistyczne właściwości?

Dzisiejsza technologia pozwala nam docenić bogaty skład tej niepozornej rośliny. Żeń-szeń zawiera bowiem aż 200 aktywnych substancji!

Żeń-szeń zawiera unikalne substancje biologiczne spotykane tylko w tej roślinie o nazwie ginsenozydy (panaxozydy). Na dziś wyodrębniono ich około 16 i wszystkie one są unikalne wyłącznie dla żeń-szenia. To właśnie dzięki nim żeń-szeń jest tak wyjątkowy. Ponadto roślina ta zawiera m.in.:

  • witamina A
  • witamina B1
  • witamina B2
  • witamina C
  • wapń
  • miedź
  • fosfor
  • cynk
  • fosfor
  • potas
  • żelazo
  • magnez
  • sód
  • siarka
  • molibden

To wszystko powoduje, że żeń-szeń ma bardzo dobroczynny wpływ na ludzki organizm i doskonale wpływa na stan naszego zdrowia. Badania nad żeń-szeniem prowadzone są od dawna. Największe z nich miały miejsce w Korei Południowej w 1998 roku i przeprowadzono je na dwóch grupach. Pierwsza grupa badawcza liczyła ponad 4,5 tys. uczestników powyżej 39 lat, a uczestnicy zaliczeni do niej byli zobowiązani codziennie przyjmować żeń-szeń. Podobna grupa porównawcza została wybrana spośród osób, które deklarowały, iż nigdy w swoim życiu nie przyjmowały tej rośliny. Wyniki były tak zaskakujące, że początkowo zarzucono, iż są fałszywe, a cały eksperyment zakrawa na szarlatanerię.

Okazało się, mianowicie iż w grupie spożywającej regularnie żeń-szeń aż o 60% spadło ryzyko zachorowań na raka (głównie płuc oraz układu pokarmowego). Wyniki badań przyjęto różnie, a część uczelni wstrzymała się od ich uznania. Jednak bez względu na to pracę badawczą kontynuuje się, a wznoszące się od czasu do czasu głosy zdają się w pełni potwierdzać ich słuszność.

Ekstrakt z korzeni żeń-szenia wykazuje działania inhibicyjne, czyli takie, które spowalniają lub nawet całkowicie wstrzymują rozwój pewnych grup komórek nowotworowych. Jak zatem widać roślina ta ma przed sobą przyszłość w prewencji-zapobieganiu nowotworom, a także pomocniczo w spowalnianiu ich działania.

Inne udokumentowane działania, na które żeń-szeń sprawdzi się doskonale to:

  • przeciwdziałanie zmęczeniu
  • działanie pobudzające (zwiększa witalność zarówno u kobiet jak i mężczyzn)
  • wzmacnia system nerwowy
  • przeciwdziała skutkom stresu fizycznego i emocjonalnego
  • stymuluje układ immunologiczny (odpornościowy) organizmu
  • wzmacnia pamięć, procesy myślenia i kojarzenia
  • wspomaga w leczeniu AIDS
  • wspiera walkę z gruźlicą
  • obniża poziom cholesterolu we krwi (sprawcę miażdżycy i nadciśnienia)
  • przyspiesza gojenie ran (w postaci maści)
  • pobudza produkcję przeciwciał antywirusowych
  • obniża ryzyko wykrzepiania wewnątrznaczyniowego
  • pomaga w kontroli cukrzycy poprzez obniżanie poziomu cukru we krwi
  • zmniejsza uszkodzenie komórek wywołane szkodliwym promieniowaniem
  • chroni wątrobę przed ubocznymi skutkami działania leków, alkoholu i toksyn
  • działa jak antyoxydant, zapobiegając gromadzeniu się w organizmie uszkodzonych komórek
  • odgrywa znaczącą rolę w zwalczaniu raka
  • podwyższa jelitowe wchłanianie czynników odżywczych
  • redukuje bóle mięśniowe
  • przyspiesza powrót do spoczynku po wysiłku fizycznym
  • dozwolony do stosowania przez sportowców (brak działania dopingującego).
  • poprawia ogólną przemianę materii
  • zwiększa wydolność umysłową i fizyczną
  • reguluje ciśnienie tętnicze krwi
  • wzmaga działalność enzymów ustrojowych
  • działa uodparniająco na choroby (poprzez aktywację białych ciałek krwi)
  • poprawia pamięć
  • wzmacnia system nerwowy
  • reguluje zawartość cholesterolu we krwi
  • przedłuża życie.

Tak rozległe spektrum działania plasuje żeń-szeń bardzo wysoko wśród roślin leczniczych, przez co suplementy i preparaty z nim w składzie mają szerokie zastosowanie medyczne.

Uzasadniony jest zatem pogląd, iż żeń-szeń uważa się za uniwersalne lekarstwo polecane w wielu dolegliwościach, a jego dalsze badania mogą przynieść ciekawe rezultaty.

Kudzu skutecznym sposobem na nałogi?

kudzu
Kudzu

Kudzu lub też kuzu – w języku polskim znany jako opornik lub ołownik łatkowaty, to bylina z grupy bobowatych, pochodząca z Azji. Jej bogate właściwości lecznicze znane były już w starożytnych Chinach. W kraju tym kudzu, a właściwie jego korzeń jest uznawana za jedno z 50 podstawowych ziół używanych w medycynie naturalnej. W ostatnim czasie stało się jednak o nim głośno z innego powodu. Okazało się bowiem że kudzu może zrewolucjonizować walkę z nałogami.

Jak możemy przeczytać w publikacji medycznej prof. dr hab. med. Jana Niedworaka w czasopiśmie „Lek w Polsce”, kudzu jest rośliną rosnącą głównie w Azji: Chinach, Japonii, obu Koreach i na wyspach Pacyfiku. Ponadto można go spotkać w Ameryce południowej i środkowej. Roślina przeniesiona do USA szybko zaaklimatyzowała się w nowym miejscu, a obecnie traktowana jest tam często jako chwast. Poszczególne pnącza mogą osiągać długość nawet 12 metrów. W sprzyjających warunkach klimatycznych i na odpowiedniej glebie szybkość dziennego przyrostu tej rośliny może sięgać nawet 30 cm. Powoduje to, że jest ona skutecznie stosowana zarówno jako roślina ozdobna (ze względu na szerokie liście i kwiaty wydzielające przyjemny zapach), jak i pastewna (szybki przyrost i duża zawartość skrobi).

Prawdziwą skarbnicą składników aktywnych jest jednak korzeń ołownika. W Chinach nazywa się go ge-gen i wykorzystuje jako remedium przeciw migrenom, w celu ograniczenia niewydolności naczyń wieńcowatych, przeciwko nadciśnieniu tętniczemu, alergiom oraz biegunce. Korzeń kudzu zawiera bardzo dużo skrobi, fosforu, żelaza i wapnia, dlatego doskonale wpływa na pracę układu krwionośnego, krwiotwórczego oraz mięśni.

Pierwszy opis użycia naparu z korzenia kudzu w celach przeciwdziałania objawom alkoholizmu odnotowano w 600 r. n.e. Od tej pory problem ten stale nęka Europę i Amerykę, jednak dopiero ostanie trzy dekady przyniosły wyniki badań wskazujące skuteczność takiej terapii. Biorąc pod uwagę, że sam problem choroby alkoholowej został zdiagnozowany stosunkowo późno, wyniki są bardzo obiecujące.

Badania nad nową metodą walki z uzależnieniami prowadzono równolegle na uniwersytetach w Europie oraz USA, w tym: na Harwardzie, w Bostonie, Indianapolis, Bolonii, Cagliari czy w Karolinie Północnej.

Badania przeprowadzone na zwierzętach (chomikach, szczurach i małpach) wykazały, iż stosowanie preparatu z korzenia kudzu początkowo zmniejszyło, a następnie całkowicie zniwelowało potrzebę spożywania alkoholu przez zwierzeta. Naukowcy odkryli również, iż w głównej mierze odpowiadają za to: izoflawonydaidzeina i pureraryna występujące w dużej mierze w ołowniku. Składniki zmieniają działanie enzymu-dehydrogenazy alkoholowej oraz zmniejszają utlenianie się alkoholu do aldehydu octowego. Powoduje to zmniejszenie potrzeby przyjmowania alkoholu, a nawet wywołuje wstręt do produktów które go zawierają. Izoflawony dodatkowo wpływają na poziom serotoniny i dopaminy, uznawanych za hormony szczęścia, co pozytywnie wpływa na samopoczucie i poziom stresu u badanych, przez co skutecznie wspiera leczenie.

Naukowcy zaobserwowali, iż działanie kudzu nie tylko powoduje zmniejszenie zapotrzebowania na alkohol, ale również skutecznie redukuje objawy uzależnienia. Usuwa zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, bóle głowy, zwiększoną potliwości, stany lękowe, drżenie mięśni, wymioty oraz częstoskurcze itp.

Pewien niepokój może stanowi minimalna toksyczność niektórych związków zawartych w roślinie. Podczas badań nie stwierdzono jednak żadnych zmian czy działań niepożądanych w przypadku stosowania niewielkich ilości preparatów.

Po doustnym podawaniu myszom przez okres 2 miesięcy około 2000 mg/kg masy ciała nie zaobserwowano żadnych istotnych zmian patologicznych w narządach wewnętrznych badanych gryzoni.

Mimo iż badania tej substancji zapowiadają się bardzo obiecująco, a dotychczasowe obserwacje osób stosujących preparaty na bazie korzenia kudzu w przypadku leczenia choroby alkoholowej dają pozytywne rezultaty, prace naukowców nie ustają.

Coraz częściej publikowane we współczesnej literaturze naukowej opracowania wykazują, iż bez względu na skuteczność korzenia, czy jako placebo do przeciwdziałania psychicznym skutkom uzależnień, czy też realnego blokowania potrzeby sięgania po alkohol, kluczową rolę w wyjściu z nałogu wciąż zachowuje wola pacjenta. Kudzu jako środek wspomagający nie zastąpi silnej woli i chęci wyjścia z nałogu. W przypadku jednak pacjentów zdecydowanych zerwać z piciem może być bardzo pomocy w oczyszczaniu organizmu, przeciwdziałaniu niepożądanym skutkom picia, oraz powstrzymywania ich przed powrotem do uzależnienia.

Stosowanie kudzu w terapiach antyalkoholowych jest zatem ze wszech miar uzasadnione oraz przynosi skuteczne rezultaty.
Polecamy również film dokumentalny o tej roślinie na YouTube:

Herbata – poznaj jej historię i rodzaje. Część II

herbata_apteka

Nasze mamy i babcie doskonale znały sekret stosowania wyciągów z ziół i roślin, do przeciwdziałania wszelkim chorobą i dolegliwością trapiącym nasze organizmy. Coraz rzadziej jednak korzystamy z ich wiedzy pochłonięci coraz szybszym tempem życia i nieustannie przeładowani pracą. Jak zatem wybrać zioła, które odpowiedzą naszym potrzebą?

Najlepszą formą przyjmowania ziół jest ich dodawanie do codziennej diety. Potrawy wzbogacone miętą, pietruszką czy imbirem będą nie tylko lepiej smakowały, ale i poprawią wyniki naszego zdrowia. Odpowiednio dobrane zioła mogą wspomagać nasze trawienie, działać uspokajająco, czy wspomagać pracę naszego serca oczu, czy wątroby.

Niestety, jesteśmy coraz bardziej zapracowani i mamy coraz mniej czasu. Dlatego, zamiast rezygnować z ziół, przyjmuj je w formie mieszanki herbat. Człowiek potrzebuje ponad 1,5 litra płynów dziennie, a herbata jest drugim po wodzie najczęściej pijanym napojem na świecie, dlatego wybranie tej z dodatkiem ziołowym pozwoli Ci na połączenie przyjemnego z pożytecznym.

Istnieją tysiące ziół i rośli dodawanych do herbat. Poniżej kilka z tych, które mogą Ci się przydać najczęściej i które koniecznie powinny się znaleźć w Twojej domowej apteczce:

herbata_z_melisa

Herbata z melisą

Melisa jest jednym z najpopularniejszych ziół na sen i uspokojenie stosowanym w medycynie. Oprócz tego jest ona również doskonała w leczeniu problemów z trawieniem, łagodzeniu bólów miesiączkowych oraz mdłości związanych z ciążą. W kosmetyce natomiast sprawdza się jako środek do pielęgnacji włosów. Jeśli Twoje włosy mają skłonności do ciągłego przetłuszczania, melisa błyskawicznie pomoże ci poradzić sobie z tym problemem.

herbata_z_pigwa

Herbata z pigwą:

Pigwa jest wieloletnią rośliną z rodziny różowatych. Pochodzi z Azji, w Europie zaś była szczególnie popularna w Grecji. Starożytni Grecy owoce pigwy uważali za afrodyzjak i poświęcali je bogini miłości. Krzew pigwy rodzi niewielkie owoce o żółtej skórce, których miąższ bogaty jest w pektynę i taninę, a także:

potas (181mg, 5% dziennego zapotrzebowania)
żelazo (644mg, 4%)
magnez (7,4mg, 2%)
• wapń
• siarka
• miedź
• witamina C (14mg, 23% dziennego zapotrzebowania)
• ryboflawina – witamina B2 (28µg, 2%)
witamina B6 (37µg, 2%)
oraz witaminy A, PP, B1, B5 (kwas pantotenowy)
kwas foliowy

Dzięki temu pigwa doskonale nadaje się do stosowania w stanach przeziębień, grypy i okresów osłabionej odporności w organizmie.

herbata_z_pomarancza

Herbata z pomarańczą:

To jeden z najbardziej znanych i cenionych cytrusów na świecie. Bogaty skład pomarańczy doskonale wpływa na wiele funkcji w naszych organizmach. Regulują one ciśnienie krwi, przeciwdziałają zaburzeniom rytmu serca, przyspieszają procesy trawienne, sprzyjają obniżaniu cholesterolu, a także mogą pomagać przy łagodzeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

Pomarańcze są bogate w liczne witamin z grup: A, B1, B2, B3, B6, B12, C, D, E oraz:

• beta karoten
• kwas foliowy
• kwas pantotenowy
• kwasów tłuszczowych omega 3 i omega 6
• wapń
• magnez
• potas
• żelazo
• cynk
• miedź
• fosfor
• selen
• olejki eteryczne

herbata_z_czarnym_bzem

Herbata z czarnym bzem:

Kwiaty czarnego bzu są remedium na wszelkie dolegliwości związane z zaburzeniem pracy nerek. Dzięki zawartości dużej ilości flawonoidów, kwasów fenelowych i organicznych, a ponadto garbników, śluzy, triterpeny, steroli i soli mineralnych czarny bez doskonale reguluje pracę układu trawiennego i moczowego.

Owoce bzu natomiast, zawierają spore ilości glikozydów antocyjanowych, cukrów, pektyn, garbników, rzadkich kwasów organicznych (m.in. szikimowy), rutyny, a także witamin – C, z grupy B, prowitaminy A. Pozwala to na stosowanie tej rośliny w licznych preparatach kosmetycznych, oraz naparach herbacianych.

Przede wszystkim roślina ta działa przeczyszczająco i reguluje trawienie, łagodzi wzdęcia i zgagę. Świetnie oczyszcza organizm i pomaga osobą ze skłonnościami do zaparć czy innych zaburzeń trawienia.

herbata_z_bratkiem

Herbata z bratkiem/fiołkiem trójbarwnym:

Bratek czy raczej fiołek trójbarwny, jak brzmi jego prawidłowa nazwa – łagodzi objawy trądziku młodzieńczego i leczy egzemy. Działa on również w walce z wieloma innymi chorobami.

Herbatka z bratka działa oczyszczająco i moczopędnie, uszczelnia ściany naczyń włosowatych i działa napotnie.

Zawiera wysoko cenione związki takie jak:
• bioflawonoidy (rutozyd i kwercetynę, hesperydynę)
• duże ilości śluzów
• soli mineralnych i garbników
• kwas salicylowy i salicylan metylu
• witaminę C
• kwasy organiczne
• karotenoidy (zeaksantynę i wiolaksantynę)
• umbeliferon (hydroksykumarynę)
• saponiny triterpenowe
• cukry
• niewielkie ilości olejku eterycznego

herbata_z_brzozą

Herbata z brzozą:

Brzoza to niezwykle cenna roślina dla zielarzy. Praktycznie wszystkie fragmenty tego gatunku drzewa nadają się do wykorzystania. Liście brzozy, małe o charakterystycznych wystrzępionych brzegach zawierają substancje aktywne:

• flawonoidy
• garbniki
• trójterpeny (betulinę)
• olejek eteryczny
• kwas askorbinowy

Mają one działanie moczopędne, napotne, przeciwreumatyczne, usprawniają metabolizm i działają detoksykująco na układ krwionośny.

Bogaty skład wpływa również pozytywnie na włosy oraz przy leczeniu chorób skóry, np. łuszczycy.
Wykorzystuje się również wyciągi z kory i pączków, jednak najważniejszy jest sok z brzozy, zwany oskołą. Przeciwdziała on chorobą wrzodowym, reumatycznym oraz nowotworowym. Wzmacnia też układ odpornościowy.

Sok brzozowy to prawdziwy skarbiec mikroelementów jest on pełen:

• potasu
• magnezu
• fosforu
• wapnia
• żelaza
• miedzi
• aminokwasów
• witaminy C
• witamin z grupy B

herbata

 

Herbata – poznaj jej historię i rodzaje. Część I

rodzaje_herbat

Herbata jest napojem, który znany jest dobrze na całym niemal świecie. Cieszy się ona popularnością na wszystkich kontynentach i w rozmaitych odmianach. Pomimo wzrostu cen tego unikalnego surowca światowe zapotrzebowanie na herbatę stale rośnie. Największym producentem herbaty na świecie są Chiny, a jednym z największych konsumentów Polska.

Początki parzenia herbaty są niestety nieznane. Jedna z Chińskich legend mówi o tym, iż odpoczywającemu w ogrodzie cesarzowi wiatr zaniósł do filiżanki z przegotowaną wodą liść krzewu herbacianego. Cesarz nieświadomy zajścia skosztował naparu i zakochał się w jego smaku. Od tamtej pory rozpoczęto sadzenie herbaty na plantacjach w całym kraju.

Czy tak było w istocie, nie jesteśmy w stanie sprawdzić, faktem jest natomiast, iż Chiny po dziś dzień są największym producentem herbaty na świecie. Ich udział w światowym rynku wyniósł ok. 33 proc. w 2010 roku, co łącznie dało: 1 467 tys. ton.

W Polsce rynek herbaciany wart jest obecnie około 2,1 mld złotych. O tym, czy jest do dużo, świadczy roczne spożycie tego napoju w Polsce sięgające aż 20 tysięcy ton. Taka ilość sytuuje nas na 4 miejscu w europejskim zestawieniu konsumentów herbaty. Jednocześnie zajmujemy 9 miejsce w rankingu światowym. Co zaskakujące wyprzedzamy w nim takie kraje jak Japonia czy Arabia Saudyjska uchodzące do niedawna za liderów.

Za taki stan rzeczy odpowiada rosnąca moda na zdrowy trym życia oraz coraz większa ilość specjalistycznych sklepów, które oferują swoim klientom bogaty asortyment w przystępnych cenach. Piotr Rudzki z firmy TTLC Import i Dystrybucja Herbaty i Kawy przekonuje, że celem picia różnych gatunków herbat jest nie tylko zaspokojenie pragnienia, ale przede wszystkim pozytywny wpływ jak mają na organizm pijącego. Dobrze działają na odchudzanie, uspokajają w sytuacjach napięcia, pobudzają, kiedy jesteśmy zmęczeni, a także oczyszczają czy wspomagają odporność.

Rodzajów herbat i naparów ziołowych istnieje bardzo wiele, każdy zaś przejawia inne działanie. Jak wybrać napój dla siebie spośród tylu możliwości?
Poniższe informacje pozwolą Ci świadomie dobrać herbatę lub mieszankę ziołową najlepszą dla Twojego organizmu.

zielona_herbata

Herbata zielona

Jest to najstarszy rodzaj herbaty, z którego wywodzi się wszystkie pozostałe rodzaje herbat. Jej nazwa wzięła się od jasnozielonego koloru liści, które dają napar w kolorze od bladożółtego do jasnozielonego. Herbata zielona powstaje z liści rośli nazywanej Camellia Sinensis i jest importowana głównie z Chin i Indii. Od razu po zbiorach świeże listki poddaje się procesowi więdnięcia, a następnie powoli podgrzewa. Dzięki temu powstrzymuje się je przed fermentowaniem, co zapewnia ich niepowtarzalny aromat. Na koniec roluje się je i suszy, aby zapewnić im trwałość, po czym są gotowe do parzenia lub dalszej przeróbki.

Dzięki pominięciu procesu fermentacji zielona herbata zachowuje wszystkie swoje wartości odżywcze zgromadzone w liściach. Dzięki nim liście pozostają bogate w polifenol i przeciwutleniacze jednocześnie zawierając dużo mniej kofeiny niż herbaty fermentowane.

Zielona herbata pozytywnie wpływa na serce. Jak potwierdzają badania prowadzone przez naukowców z Japonii i Holandii, wypijanie 4 filiżanek herbaty dziennie znacząco obniża ryzyko miażdżycy u mężczyzn oraz poprawia elastyczność naczyń krwionośnych, dzięki czemu zmniejsza ich tendencje do zatykania się.

Natomiast już 3 filiżanki herbaty (nie tylko zielonej) każdego dnia zmniejsza ryzyko zawału o 11 proc.

Naukowcy udowodnili również, że zwiększenie konsumpcji zielonej herbaty o dwie filiżanki dziennie może zmniejszyć ryzyko raka płuc o 18 proc.

czarna_herbata

Herbata czarna

To najpopularniejsza herbata w Europie i na całym zachodzie. Aż 90 proc. sprowadzanej i konsumowanej w tej części świata herbaty należy właśnie do tego gatunku.

Skąd bierze się jej nazwa i jak się ją produkuje?

Herbata czarna powstaje tak sama, jak herbata zielona, od której de facto bierze swój początek. Liście Camellia Sinensis poddaje się procesowi więdnięcia kruszenia i rolowania, dzięki czemu może przejść ona proces fermentacji. W tym czasie liście stają się ciemnobrązowe lub czarne, a herbata nabiera mocnego wyrazistego smaku oraz goryczki.

Dzięki fermentacji liście nie psują się, nabierając trwałości i mogą być przechowywane nawet kilka lat.

Jest to zjawisko do tego stopnia cenione, że jeszcze w XIX wieku skompresowane kostki czarnej herbaty były wykorzystywane jako waluta w Mongolii, Tybecie i na Syberii.

Popularność tego rodzaju herbaty w Europie zapoczątkowali Anglicy, którzy przywieźli ją statkami z Azji. Ponieważ zielona herbata zbyt szybko psuła się podczas transportu, kapitanowie zaczęli zabierać do Europy herbatę fermentowaną, której niestraszne było długie leżakowanie w ładowniach.

Od tej pory czarna herbata na trwałe zakorzeniła się w naszej kuchni.

Napój ten jest bogaty w kofeinę, dzięki której ma działanie pobudzające oraz rozgrzewające. Mocna czarna herbata wskazana jest w stanach długotrwałego wysiłku i okresach wzmożonej nauki, np. dla studentów podczas sesji.

Oprócz tego zmniejsza ryzyko choroby niedokrwiennej serca poprzez zwalczanie występujących w organizmie wolnych rodników. Badania przeprowadzone na grupie aż 3000 osób pokazały, że regularne picie herbaty czarnej zmniejsza ryzyko choroby niedokrwiennej serca o 50%.

Ze względu na swój stosunkowo wyrazisty smak często łączona jest z ziołowymi dodatkami jak np. olej z bergamotki, z którego to połączenia powstaje znana brytyjska herbata Earl Grey.

Należy się jednak wystrzegać jej nadużywania. W przypadku zbyt częstego picia dużych ilości mocnego naparu duża dawka kofeiny może mieć negatywny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy.

czerwona_herbata

Herbata czerwona

Pu-erh, ze względu na ciemno szkarłatny kolor wywaru nazywana jest herbatą czerwoną. Cieszy się ona szczególną popularnością wśród osób odchudzających się, dzięki czemu zdobyła sobie miano ,,spalacza tłuszczu„. Czy słusznie?

Badania na szczurach wykazały, że regularne picie czerwonej herbaty może pomóc w obniżeniu poziom tkanki tłuszczowej, jednak musi być to poparte ćwiczeniami i zmianą nawyków żywieniowych.

Herbata pu-erh powstaje z zielonej herbaty, która przechodzi proces fermentacji mikrobiologicznej, w wyniku której nabiera bardzo intensywnego smaku oraz czerwonej barwy. Podczas procesu fermentacji wytwarzają się w niej prozdrowotne szczepy bakterii, które działają pozytywnie na ludzki organizm.

Dzięki temu obniża ona poziom złego cholesterolu, może zmniejszać ryzyko nowotworów, niszcząc szkodliwe wolne rodniki, a także sprzyja ogólnemu oczyszczaniu organizmu.

niebieska_herbata

Herbata niebieska (Oolong)

To rodzaj herbaty pośredniej między herbatą zieloną i czarną. W Chinach nazywana herbatą niebieską dla odróżnienia od innych gatunków herbat. Jej napar ma jasnoróżowy kolor, a smak przypomina łagodniejszą wersję smaku herbaty czarnej z lekko ziołowym posmakiem. W Polsce jest stosunkowo mało znana.

biała_herbata

Herbata biała

Swój kolor zawdzięcza procesowi produkcji, w którym wykorzystuje się tylko pąki liści lub bardzo młode liście herbaty chińskiej. Są one następnie poddane procesowi więdnięcia i delikatnie suszone. Dzięki temu herbata biała w ogóle nie przechodzi fermentacji. Ma ona bardzo łagodny smak bez goryczki oraz ziołowej nuty. Dzięki temu, że nie jest ona utleniana, zachowuje wszystkie wartości zdrowotne.

Dzięki swojemu bogatemu składowi biała herbata spowalnia procesy starzenia, przeciwutleniacze zawarte w naparze chronią przed rozkładem elastynę i kolagen, białka strukturalne skóry. Elastyna odpowiada za naturalną elastyczność ciała, dzięki czemu płuca, tętnice, więzadła i skóra mogą odpowiednio funkcjonować.

Ma działanie przeciwbakteryjne, które pomaga w oczyszczaniu organizmu oraz wspomaga układ odpornościowy w walce z drobnoustrojami.

Biała herbata wykazuje również korzystny wpływ na mięsień serca. Zawarte w niej prozdrowotne polifenole chronią serce i poprawiają elastyczność całego układu krwionośnego.

Jak zatem widać najchętniej pijaną w Polsce herbatą jest herbata czarna. Proces fermentacji ogranicza w niej jednak znacznie ilości substancji prozdrowotnych. Najcenniejsze pod względem ilości przeciwutleniaczy i polifenolu są herbaty zielone i białe.

Sam dobór herbaty to jednak dopiero połowa sukcesu. Należy jeszcze poznać zioła, z którymi może być ona wymieszana i ich działanie, by czuć się pewnym, że żadna dolegliwość nie zdoła Cię zaskoczyć.

Uroki wiosny i lata, czyli jak nie dać się alergii.

allergie

Wiosna oraz lato to okresy wzmożonej aktywności. Ciepło i sprzyjająca pogoda zachęcają do uprawiania sportu, prac w ogrodzie czy po prostu wypoczynku na świeżym powietrzu. Niestety dla wielu osób jest to też czas wzmożonych objawów alergii wiążących się z katarem, kaszlem i łzawieniem oczu.

Alergie na pyłki są jednymi z najszybciej rozwijających się rodzajów alergii na świecie według statystyk: w USA cierpi na nią blisko 50 milionów osób, zaś w grupie dzieci – 13/14 lat, niemal jedna czwarta światowej populacji ma jej objawy. W Afryce alergię na pyłki ma 29,5% populacji, w Azji – 23,9%, na Bliskim Wschodzie – 20,1%, W Indiach – 15,8%, w Ameryce Południowej – 23,7%, w Ameryce Północnej – 33,3%, w północnej i wschodniej Europie – 12,3%, w Oceanii – 39,8%, a w Europie Zachodniej – 21,2%.

Czym jest alergia?

Alergia czy też bardziej potocznie-uczulenie, to specyficzny rodzaj nadwrażliwości organizmu na kontakt z alergenami, tj. obcą substancją wywołującą patologiczną reakcję immunologiczną w organizmie człowieka. Istnieją różne rodzaje alergii: wziewne, kontaktowe czy pokarmowe, mają one rozmaitą intensywność u różnych ludzi i mogą prowadzić do zróżnicowanych objawów. Tak jak wspomnieliśmy na początku najczęstsze to katar, kaszel, reakcje skórne w postaci wysypki, łzawienie oczu a w skrajnych przypadkach astma, a nawet śmiertelnie niebezpieczny wstrząs anafilaktyczny. Podatność na alergię ma podłoże genetyczne, często dziedziczne, co sprawia, że prawdopodobieństwo pojawienia się alergii wzrasta, jeśli u członków rodziny wystąpiła alergia. Innym rodzajem czynników wpływających na powstawanie i rozwój alergii są czynniki środowiskowe:

  • zanieczyszczenie powietrza
  • dym papierosowy
  • przebyte infekcje

Niebezpieczne może być też nazbyt sterylne otoczenie w początkowym okresie życia dziecka, ponieważ wyklucza ono możliwość kontaktu organizmu małego człowieka z alergenami, a przez to nie pozwala prawidłowo wykształcić się układowi immunologicznemu. Nadużywanie środków chemicznych może prowadzić do podobnych skutków.
Alergie często są trwałe, ale mogą również występować okresowo. Bagatelizowane, nieleczone mogą być przyczyną poważniejszych przewlekłych chorób, w tym przede wszystkim wspomnianej astmy.

Jak przeciwdziałać alergiom?

Najłatwiejszą, a zarazem najskuteczniejszą metodą pozbycia się alergii jest unikanie alergenów wywołujących jej objawy. W przypadku jednak okresowych alergii wiosennych niemożliwa jest całkowita izolacja od przyczyny zaburzenia. Dlatego też należy przedsięwziąć inne środki ostrożności.

Pierwszym krokiem jest udanie się do lekarza specjalisty-pulmonologa, który przepisze nam leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidowe i kromony. Leki te dzięki dobranym odpowiednio składnikom łagodzą objawy odczuwane przez alergików, zmniejszają wrażliwość na pyłki, a także zapobiegają pogłębianiu się alergii. Ich działanie nie ma na celu wyleczenia alergii, ponieważ jest ona wadą wrodzoną, pozwalają natomiast normalnie funkcjonować mimo otaczających nas pyłków.

Inną metodą walki z alergią są szczepionki odczulające. Jest to jednak wariant bardziej skomplikowany, dlatego też proponuje się je osobom, u których zastosowane leczenie przeciwhistaminowego nie złagodziło objawów alergii, lub zrobiło to w niezadowalającym stopniu. Dzięki takim działaniom można na stałe obniżyć oddziaływanie alergenów na nasz organizm oraz znacznie podnieść komfort życia z alergią.

Co oprócz brania leków można zrobić, by złagodzić objawy alergii
?

  • W okresie pylenia ogranicz spacery po parkach i łąkach, gdzie jesteś silniej narażeni na działanie pyłków.
  • Po powrocie do domu należy przemywać twarz wodą, szczególnie oczyszczając oczy i płatki nosa.
  • Regularnie odkurzaj miejsce, w którym mieszkasz.
  • Zawsze po deszczu i na wieczór wietrz mieszkania. Wtedy ilość pyłków w powietrzu jest znacznie mniejsza.
  • Unikaj dymu z papierosów, spalin, mają one działanie drażniące.
  • Podczas jazdy samochodem zamykaj okna. Klimatyzacja wyposażona jest w filtry, które wyłapują pyłki.
  • Często zmieniaj pościel.
  • Nie susz ubrań ani pościeli na świeżym powietrzu.

Z alergią da się żyć i to nie rezygnując z aktywności na świeżym powietrzu. Ważne jest, aby pamiętać, iż nie wolno zaniechać leczenia alergii, ponieważ może to doprowadzić nawet do astmy oskrzelowej lub wstrząsu anfilaktycznegi. Przy odpowiednim leczeniu i zachowaniu kilku prostych zasad okres wiosny i lata minie nam przyjemnie i bez żadnych dolegliwości.